چهارشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۸:۳۴
تحقق سعادت دنیوی و اُخروی، غایت آرمانشهر صدرایی است

عضو هیئت علمی گروه فلسفه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: در جامعه مفاهیم عالی، ارزشی و اخلاقی را به‌گونه‌ای رواج دهیم که روز به‌روز بر عمق آن افزوده شود نه اینکه خدای ناکرده در دام تخریب و تقابل گرفتار شویم.

به گزارش خبرگزاری حوزه، دکتر شریف لک زایی در برنامه عصر پرسش که با عنوان «صدرای زمانه؛ امکان‌سنجی حکمت متعالیه برای ساخت آینده» در مجموعه رسانه‌ای فکرت برگزار شد، با بیان اینکه از منظر صدرالمتألهین، وظیفه و رسالت حکمت، ایجاد و سازندگی است، اظهار داشت: آنکه منتسب به حکمت است باید در درون خود سازندگی داشته و خودساخته باشد و از سوی دیگر تأثیر این خودساختگی را در امور جامعه نشان دهد و از سویی ما معتقدیم که باید هم به جسم و هم به روح توجه شود و نظام معاد و معاش را باید با هم دید و برایش تدبیر کرد.

عضو هیئت علمی گروه فلسفه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ادامه داد: در بررسی اندیشه بزرگان فلسفه و حکمت و از جمله مرحوم ملاصدرا نیز همه این مفاهیم باید به‌گونه‌ای مور توجه قرار گرفته و تحلیل شود که به منظومه فکری آنها خدشه‌ای وارد نگردد.

وی همچنین گفت: در آرمان‌شهر ملاصدرا، صحبت از جامعه مطلوب می‌شود و در اینجا هنر این است که از کثرت‌ها به‌نحو شایسته‌ای در راستای تحقق هدف متعالی استفاده کنیم و لذا باید در جامعه مفاهیم عالی، ارزشی و اخلاقی را به‌گونه‌ای رواج دهیم که روز به‌روز بر عمق آن افزوده شود نه اینکه خدای ناکرده در دام تخریب و تقابل گرفتار شویم.

لک زایی ادامه‌داد: ملاصدرا در ارائه مباحث خود وقتی به مساله سعادت می‌رسد، آن را پررنگ و جامع مطرح می‌کند، کما اینکه متوجه می‌شویم غایت او در آرمان‌شهر، تحقق سعادت انسان در دنیا و آخرت است. در بحث از سعادت اخروی نیز منظور همان سعادت در بُعد معنوی، فرهنگی و فکری است.

وی بیان داشت: وقتی هم که از سعادت دنیوی سخن می‌گوید آن را بر دو قسم برم‌ی شمارد یعنی گاهی مربوط به جسم است که در اینجا منظور قدرت و قوت و صحت و سلامت جسمی فرد است و گاهی نیز مربوط به خارج از جسم است و اینکه مشخصاً اسباب معیشت و رفاه آدمی فراهم گردد.

لک زایی با بیان اینکه سخن گفتن ملاصدرا از سعادت در راستای ایجاد تعادل و در نهایت نقطه اوج انسان در مسیر تعالی مادی، فکری و اخروی است، خاطرنشان کرد: در بخش سعادت اُخروی نیز قائل به دو قسم است یعنی یا علمی است یا عملی. کسب معارف و حقایق و آگاهی از فضایل و رذایل و شکل گیری شناخت و بصیرت انسان در بخش علمی مطرح است و بخش عملی مهم این است که این معارف و آگاهی‌ها در رفتار و تعامل انسان با دیگران خودش را نشان بدهد به این معنا که انسان در بستر جامعه آراسته به فضائل شده و از رذائل دوری کند و لذا در آرمانشهر علاوه بر سعادت باید به زمینه‌های شقاوت و لزوم دوری از آنها نیز توجه کرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha